ซุลฮิจญะฮฺ

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า

«مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهِنَّ أَحَبُّ إِلَى اللهِ مِنْ هَذِهِ الْأَيَّامِ الْعَشْرِ، فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللهِ وَلَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللهِ؟، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: وَلَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللهِ، إِلَّا رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ فَلَمْ يَرْجِعْ مِنْ ذَلِكَ بِشَيْءٍ»

"ไม่มีการปฏิบัติอามัลซอลิหฺวันใดที่อัลลอฮฺทรงรักยิ่งกว่าการปฏิบัติในสิบวันแรกของเดือนซุลฮิจญะฮฺ" มีผู้ถามขึ้นมาว่า "โอ้ท่านร่อซูล! แม้กระทั่งการญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺกระนั้นหรือ?" ท่านร่อซูลตอบว่า "แน่นอน แม้กระทั่งการญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺก็ตาม ยกเว้นแต่ผู้ที่ออกญิฮาดด้วยชีวิตและทรัพย์สินของเขา จากนั้นก็มิอาจกลับมาพร้อมกับทรัพย์สินดังกล่าวนั้น" บันทึกโดย บุคอรี และติรมิซี

จากซุนนะฮฺของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม

ثانياً في السنة النبوية : ورد ذكر الأيام العشر من ذي الحجة في بعض أحاديث الرسول صلى الله عليه وسلم التي منها : الحديث الأول : عن ابن عباس – رضي الله عنهما – أنه قال : يقول رسول الله صلى الله عليه وسلم : " ما من أيامٍ العمل الصالح فيها أحبُّ إلى الله من هذه الأيامِ ( يعني أيامَ العشر ) . قالوا : يا رسول الله ، ولا الجهادُ في سبيل الله ؟ قال : ولا الجهادُ في سبيل الله إلا رجلٌ خرج بنفسه وماله فلم يرجعْ من ذلك بشيء " ( أبو داود ، الحديث رقم 2438 ، ص 370 .

จากการบันทึกของอิมามบุคอรียฺและอบูดาวู้ด รายงานโดยท่านอิบนุอับบาสจากท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า “ไม่มีวันใดๆ การกระทำอันดีงามที่อัลลอฮฺทรงโปรดจะถูกกระทำในวันนั้นดีกว่าการกระทำสิ่งดีๆในบรรดาวันนี้(คือสิบวันแรกของซุลฮิจญะฮฺ)” ศ่อฮาบะฮฺได้กล่าวว่า “แม้กระทั่ง(ดีกว่า)การทำญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺกระนั้นหรือ” ท่านนบีตอบว่า “แม้กระทั่งการทำญิฮาด(หมายถึงจะไม่ดีกว่าการทำความดีในสิบวันแรกของซุลฮิจญะฮฺ) เว้นแต่ชายคนหนึ่งออก(จากบ้าน)ด้วยชีวิตและทรัพย์สิน(เพื่อทำญิฮาดในหนทางของอัลลอฮฺ) และไม่มีสิ่งใดจากนั้น(ชีวิตและทรัพย์สิน)ได้กลับมาเลย”

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ยังกล่าวอีกว่า "ไม่มีช่วงเวลาใดที่จะยิ่งใหญ่ หรือช่วงใดที่จะเป็นที่รักยิ่งของอัลลอฮฺผู้สูงส่ง มากยิ่งไปกว่าช่วงสิบวันเหล่านี้ ดังนั้นท่านจงเพิ่มเติมด้วยการกล่าวตะฮฺลีล(ลา อิลาฮา อิลลัลลอฮฺ) การตักบีร(อัลลอฮุอักบัร) และกล่าวตะฮฺมีด(อัลฮัมดุลิลลาฮฺ)" มุสนัด อิมามอะฮฺมัด

เหล่านี้เป็นบางส่วนของหลักฐานที่ระบุถึงความประเสริฐของสิบวันแรกแห่งซุลฮิจญะฮฺ หากเราจะรำลึกย้อนกลับไปช่วงเวลาพิเศษแห่งรอมฎอน หลายคนเสียใจและเสียดายกับช่วงเวลาอันมีคุณค่ามหาศาลได้ผ่านไป โดยที่ตนเองมิได้กอบโกยคุณค่าเหล่านั้น และมิอาจจะคาดได้ว่าจะมีโอกาสสัมผัสกับรอมฎอนอีกครั้งหรือไม่ ขณะนี้มาถึงแล้วอีกช่วงเวลาอันประเสริฐสุด เราขอเรียกร้องเพื่อการกอบโกยโอกาสทองนี้ประกอบอิบาดะฮฺของเรา เช่น การซิกรุลลอฮฺ การละหมาด การถือศีลอด ตรวจสอบตนเอง ขออภัยโทษ สำนึกผิดเตาบัตตัว เศาะดะเกาะฮฺ (บริจาคทาน) รวมถึงการงานซอลิฮฺอื่นๆ ให้สมบูรณ์ ให้งดงาม และเพิ่มพูนมากกว่าช่วงเวลาอื่นๆ