เมื่อวันหนึ่ง...

เมื่อวันหนึ่ง
วันแห่งการฟื้นคืนชีพมาถึง...เราคงรู้สึกอยากแก้ไขอะไรหลายๆอย่างในชีวิตที่ผ่านมา
เรื่องราวในอดีตที่เราคิดว่ามันเป็นเรื่องที่สนุกสนาน...แต่มันกลับขมขื่นยิ่ง ณ วันนั้น
วันที่เราเดินควงแขนกับต่างเพศทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน...วันนั้นเราความสุขเหลือล้น ใจสองเราอยู่ใกล้ชิดกัน
วันที่เราละเลยไม่ใส่ใจกับเวลาของการละหมาด...จนเวลาล่วงเลยผ่านมา เราก็ยังทำเป็นเฉยชา
วันที่หูของเราเคล้าแต่เสียงเพลง...มากกว่าที่มันจะฟังกุรอาน
วันที่ปากของเรากัดกินเนื้อพี่น้องที่ตายไปแล้ว...มากกว่าที่จะเปล่งคำพูดเพื่อตักเตือนกัน
วันที่นิ้วของเราถูกใช้เพื่อกดเบอร์โทรศัพท์หาใครบางคน...มากกว่าที่มันจะขยับลูกตัสเบี๊ยะ
วันที่สองเท้าของเราย่ำเข้าไปในโรงหนังทุกอาทิตย์...มากกว่าที่มันจะถูกย่ำไปมัสยิดตลอดเวลา
วันที่สองมือของเราถูกขยับเพื่อใช้แช้ทกับเพื่อนข้ามคืนอย่างไร้สาระ...มากกว่าจะถูกหยิบจับเพื่อการบริจาค
วันที่น้ำตาของเราถูกหลั่งเพื่อดูบทพระเอกพร่ำกับนางเอกก่อนตาย...มากกว่าที่มันจะถูกหลั่งกับการเกรงกลัว
อัลเลาะฮ์ และยำเกรงต่อพระองค์
* * * * * *
วันนี้ของเรา...ยังไม่ถึงวันนั้น
วันที่ท่านจะไม่พูดอะไรนอกจากเท้าและมือของท่านจะเป็นผู้ตอบ
ท่านยังมีเวลาที่จะกลับตัว เตาบัต
แก้ไขในวันข้างหน้าให้อยุ่บนเส้นทางที่เที่ยงธรรม
อย่า...หลอกตัวเองว่า อีกนานความตายจะมาถึง
อย่า...หลับตา โดยที่ยังไม่คิดว่าพรุ่งนี้ท่านอาจจะไม่ตื่น
อย่า...ทำเป็นรู้ดีว่าตอนนี้ท่านทำความดีมามากพอแล้ว
อย่า...เดินผ่านกุโบร์ โดยที่ท่านไม่เหลียวมองมันเลยว่า วันหนึ่งท่านต้องอยู่ในนั่น
วันแห่งการฟื้นคืนชีพใกล้มาถึงแล้ว
โลกกลมๆเบี้ยวๆใบนี้ แก่มากแล้ว เหนื่อยมากแล้ว
อีกไม่นานก็ต้องดับสูญ... แต่มนุษย์ยังต้องตื่นอีกครา
เพื่อจะถูกเรียกมาสอบสวนและให้ผลตอบแทนกับสิ่งที่ตนกระทำไว้ในดุนยา
เป็นวันซึ่งไม่มีใครช่วยใครได้เลย...
“ จงเกรงกลัววันหนึ่ง ซึ่งวันนั้นไม่มีใครสามารถที่จะช่วยใครได้แต่อย่างใดและการไถ่โทษแทนจากใครก็จะไม่เป็นที่ยอมรับ การขอไถ่แทนก็จะไม่เป็นประโยชน์กับใคร และ ผู้ที่ทำผิดทั้งหลายก็จะไม่ได้รับการช่วยเหลือ ”
อัลบากอเราะฮฺ : 123